siz hiç sevdiklerinizi düşüncenizde öldürdünüz mü?

bugün oturdum ve kendimi ölümüne eleştirdim.sakın yapmayın böyle bir saçmalıktan öte değil. şunun gibi bir etki yaratıyor...ya bir gün sevdiklerim ölürse ben naparım? teker teker öldürürsün onları en çok hangisi acıtır seni. cenazede takınacağın rolü ve üstlendiğin görevi düşünürsün. şöyle olur büyük ihtimalle
-"o öldü"
-düşüncede sen: hafif bir gözyaşı, hayal sana ait olduğu için en metanetli ve en güçlü olmak zorunda olan sensin.insanlar gelip sana sarılır ya da sen gidip en güzel sarılırsın birilerine...vs vs. ve ağlarsın. işte bunun gibi bir etki yaratıyor. saçma yapmayın zaman kaybı kendini eleştireceğine blog yaz daha iyi. ya da facebook da bir şeyler paylaş ya da ne bileyim oyun oyna. dur en güzeli aç birilerinin aforizmalarını oku bu daha iyi. eğer hala inat edersen bilki mükemmel bir anksiyete krizi seni bekleyecek. bir iki antidepresan alacaksın. ya da bir şeyler içeceksin. sonra ne boktan hayatım var diyip ağlayacaksın.ya da onun gibi şeyler.

pardon siz hiç düşüncenizde sevdiklerinizi öldürdünüz mü?

insan kendini eleştirerek mutluluğa ulaşamaz. bırakın bu görevi üstlenen çok kişi var  onlar yapsın bunu. eninde sonunda sen de duyarsın zaten ne dediklerini...